Μια πραγματικά Μεγάλη Ιδέα
Αν και διάφοροι σχεδιαστές διεκδικούν για τον εαυτό τους τον τίτλο του εφευρέτη του πρώτου προσωπικού υπολογιστή, η ιστορία δεν είναι τόσο απλή. Αφενός το τσιπ 4004 ήταν ένα εντελώς ξεχωριστό πρόγραμμα κατασκευής της Intel, αφετέρου η ιστορία του 8008 πάει τέσσερα χρόνια πιο πίσω και σε ένα, ξεχασμένο σήμερα σχεδιαστή, τον Όστιν Ρος. Ήταν αυτός που είχε την αρχική ιδέα και την τρέλα να επιδιώξει την κατασκευή ενός τσιπ που θα συγκεντρώνει τις λειτουργίες των ηλεκτρονικών κυκλωμάτων.
Παραδόξως κανένα από αυτά τα
γεγονότα δεν έλαβαν χώρα στη Μέκκα των
ηλεκτρονικών Καλιφόρνια αλλά στο Σαν Αντόνιο του
Τέχας. Ο Τζον Φρασανίτο, επικεφαλής της John Frassanito
& Associates Inc. που αναλαμβάνει συμβόλαια για τη NASA,
θυμάται ατέλειωτες συζητήσεις με το Ρος για την
κατασκευή ενός προσωπικού υπολογιστή εν έτη 1968.
Τότε, ο Φρασανίτο ήταν σχεδιαστής για τη φίρμα
του Ρέιμοντ Λόουι ενός Γάλλου που μεταξύ άλλων
έχει σχεδιάσει το μπουκάλι της Κόκα Κόλα. Τα
σχέδια της συσκευής που οραματιζόταν ο Ρος
έγιναν στα τραπεζομάντηλα ενός ιδιωτικού κλάμπ
του Σαν Αντόνιο. Πολύ γρήγορα, ο Φρασανίτο που είχε σταλεί από την εταιρεία του για να σχεδιάσει το Model 33, μια συσκευή τηλέτυπου, ένωσε τις δυνάμεις του με τη CTC, την εταιρεία του Ρος και ενός άλλου σχεδιαστή της NASA, του Φιλ Ρέι. Όταν άρχισαν να γράφουν το επιχειρηματικό σχέδιο, αποφάσισαν να κρύψουν την ιδέα του πρώτου προσωπικού υπολογιστή αφού οι τραπεζίτες με τους οποίους συζητούσαν για χρηματοδότηση δεν είχαν καμία ιδέα περί τίνος πρόκειται.
Datapoint 3300: Κάτι σαν PC
Έτσι, το 1968, γεννήθηκε το Datapoint 3300 που προωθήθηκε στην αγορά ως αντίπαλος του IBM 029, μια συσκευή επεξεργασίας δεδομένων σε διάτρητες κάρτες ,ενώ για να αποφύγουν τις αρνητικές αντιδράσεις από το καταναλωτικό κοινό αποφάσισαν να το σχεδιάσουν στα πρότυπα μια ηλεκτρικής γραφομηχανής, της IBM Selectric typewriter. Το Datapoint 3300, όμως, παρουσίαζε σημαντικά προβλήματα με τη θερμοκρασία και στο τέλος του 1969 οι σχεδιαστές άρχισαν να ψάχνουν λύσεις για το πώς θα καταφέρουν να μειώσουν τα τσιπ και τα υποσυστήματα στο μικρό σχετικά εσωτερικό του. Η ανάγκη για έναν ισχυρό αλλά μικρό επεξεργαστή ήταν επιτακτική.
Η είσοδος της Intel στο παιχνίδι
Η πρώτη συμφωνία ήρθε με την Intel στις αρχές του 1970, που τότε ασχολείτο με την κατασκευή τσιπ μνήμης. Σε μια σύσκεψη με το Μπόμπ Νόις, διευθυντή της Intel, παρουσίασαν τα σχέδια του πρώτου επεξεργαστή και πρότειναν στην Intel να αναλάβει την κατασκευή του με δικά της έξοδα και μετά να το πουλήσει σε όλους του ενδιαφερόμενους συμπεριλαμβανομένης και της CTC. Αν και ο Νόις βρήκε την ιδέα ασύμφορη -ένα κεντρικό τσιπ ανά υπολογιστή αντί εκατοντάδων μικρών θα μείωνε τις πωλήσεις- η συμφωνία έκλεισε με ένα συμβόλαιο 50 χιλιάδων δολαρίων.
Βασισμένη στα σχέδια της CTC, η Intel
άρχισε να κατασκευάζει τον πρώτο x86 επεξεργαστή
με την κωδική ονομασία 1201. Πολύ γρήγορα όμως τα
πράγματα πήραν μια εντελώς διαφορετική τροπή. Το
καλοκαίρι του 1970, η CTC αποφάσισε να προχωρήσει στη
διάδοχη κατάσταση, το Datapoint 2200, βασισμένη σε
κυκλώματα TTL (transistor-transistor-logic) αντί να περιμένει το
1201. Η απόφαση ήταν καθαρά οικονομική. Η
αρχιτεκτονική του 1201 μπορούσε να ανεβάσει τη
μνήμη στα 16 kB. Μια αντίστοιχη συσκευή με TTL
αρχιτεκτονική είχε τότε τιμή αγοράς τα 1200 και
πλέον δολάρια κάτι που σήμαινε ότι αν πετύχει θα
ήταν ιδιαίτερα κερδοφόρος. Ένα τσιπ στα αζήτητα
Με το τσιπ της CTC στα αζήτητα, η Intel αποφάσισε να προχωρήσει την κατασκευή του 4004 για τη Busicom, μια εταιρεία ηλεκτρονικών της Ιαπωνίας και οι εργασίες για το 1201 πάγωσαν. Έξι μήνες μετά, η Seiko Holdings Corp. εκδήλωσε ενδιαφέρον για το 1201 και το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε επέτρεψε στην Intel να το αναβαθμίσει από 16-pin σε 18-pin. Παράλληλα, η CTC έδωσε στην Texas Instruments Inc. ένα δεύτερο συμβόλαιο για την κατασκευή του 1201 που όμως αποδείχτηκε ελαττωματικό. Οι υπεύθυνοι του Μουσείου Ιστορίας Υπολογιστών θεωρούν ότι επρόκειτο για σαμποτάζ αφού η Texas Instruments Inc. χρησιμοποίησε μια πρώιμη τεχνική λεπτομέρεια της Intel που αποδείχτηκε καταστροφική.
Μια πραγματικά Μικρή Ιδέα Αυτό ήταν το υπόβαθρο μια από τις χειρότερες επιχειρηματικές αποφάσεις στη σύγχρονη ιστορία. Δεδομένης της επιτυχίας του Datapoint 2200, η CTC αποφάσισε να προχωρήσει στο Datapoint 2200 ΙΙ που ήταν ταχύτερο και υποστήριζε σκληρό δίσκο. Σε μια σύσκεψη κορυφής, οι Φρασανίτο και Ρέι πλειοψήφησαν του Ρος και αποφασίστηκε να εγκαταλειφθεί πλήρως το 1201 όπως και να πωληθούν τα πνευματικά δικαιώματα του στην Intel.
Ένας κατάχλωμος Ρος, υποστήριξε ότι η ιδέα ενός ολόκληρου υπολογιστή πάνω σε τσιπ είναι μια σημαντική καινοτομία και τουλάχιστον θα έπρεπε να διατηρηθούν τα πνευματικά δικαιώματα». Ωστόσο, η καταβολή των 50 χιλιάδων δολαρίων του αρχικού συμβολαίου για κάτι που η CTC δεν μπορούσε να αξιοποιήσει θεωρήθηκε ασύμφορη και η απόφαση δεν ανακλήθηκε.
Άλλοι κάνουν λεφτά άλλοι γράφουν ιστορία
Από εκεί και έπειτα η ιστορία είναι γνωστή. Η Intel είναι σήμερα η μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής επεξεργαστικών μονάδων για προσωπικούς υπολογιστές. Η CTC, αντίθετα, άλλαξε την επωνυμία της σε Datapoint και μετά από μια περίοδο συρρίκνωσης το 1980 ρευστοποιήθηκε αδυνατώντας να ανταγωνιστεί τους φτηνότερους μικροϋπολογιστές της ΙΒΜ που στηρίζονταν στους διάδοχους του τσιπ 1201. Ο Όστιν Ρος πέθανε το 1975 σε αυτοκινητιστικό ατύχημα.
Πηγή: Wikipedia, Computerworld