ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Εκδρομή στην Αγία Τριάδα Τζαγκαρόλων.

Σχ. Έτος: 2016-17

     Με προγραμματισμένη εκπαιδευτική επίσκεψη η Β΄ Γυμνασίου, επισκεφθήκαμε το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, στο Ακρωτήρι Χανίων. Ενθουσιαστήκαμε από την εκδρομή αυτή. Μόλις φτάσαμε ,καθίσαμε στα σκαλοπάτια της Μονής και ακούσαμε απ’ τη θεολόγο μας μια σύντομη ξενάγηση ,για την ιστορία της μονής, τους κτήτορες, την αρχιτεκτονική, την εποχή της Ενετοκρατίας, το Καθολικό, την αγιογραφία και για όλα τα κτίσματα γύρω-γύρω. Το μοναστήρι κτίστηκε από τους ιερομόναχους  Ιερεμία και Λαυρέντιο Τζαγκαρόλο ενετοκρητικής καταγωγής ορθόδοξοι, από το 1611-1634. Είναι εξωτερικά τριώροφο και εσωτερικά διώροφο με βάση την αρχιτεκτονική του Βερονέζου Σεμπαστιάνο Σέρλιο 16^οςαιώνας, τεχνική όταν το έδαφος είναι επικλινές, που μιμήθηκαν οι κτήτορες. Μετά το πλατύσκαλο έχει δύο κολόνες Ιωνικού ρυθμού και μετά δύο κορινθιακού. Μπαίνουμε στην εσωτερική τετράγωνη αυλή, που στη μέση δεσπόζει το καθολικό (κεντρικός ναός του μοναστηριού με τα παρεκκλήσια του).Είδαμε τις κτητορικές επιγραφές απέξω, στα ελληνικά και στα λατινικά και μετά που προσκυνήσαμε μιλήσαμε για το ξυλόγλυπτο επίχρυσο τέμπλο σε λαϊκό μπαρόκ και την αγιογραφία του από τον Μερκούριο από την Σαντορίνη. Η ανοικοδόμηση του ναού σταμάτησε το 1645, που οι Οθωμανοί κατέλαβαν τα Χανιά και τότε το μοναστήρι ονομαζόταν μοναστήρι των κυπαρισσιών, από τα κυπαρίσσια του δρόμου. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους ολοκληρώνεται και προστίθενται οι εξωτερικοί τρούλοι. Ο ναός είναι τρίκογχος με τρούλο, όπως τα αγιορείτικα μοναστήρια. Είναι πατριαρχικό και σταυροπηγιακό.    Περιηγηθήκαμε στα γύρω κτίσματα. Στο μουσείο που είδαμε βυζαντινούς κώδικες υμνογραφίας, ειλητάρια από περγαμηνή, τον κώδικα των κτητόρων της μονής, με τον κανονισμό της μονής 1611-1634, απομεινάρια του αρχικού ξυλόγλυπτου τέμπλου. Σε μια από τις προθήκες του μουσείου τα αρχιερατικά άμφια και την μήτρα του μακαριστού επισκόπου Ειρηναίου Γαλανάκη, που ήταν μαθητής και θεολόγος στην Ιερατική σχολή, που στεγαζόταν στο ανατολικό μέρος της μονής από το 1872-1974. Μπήκαμε στην βιβλιοθήκη που προετοιμάζεται για το κοινό. Ψωνίσαμε από τα πωλητήρια, κομποσχοίνια, σταυρουδάκια και βραχιόλια, βιολογικά προϊόντα λάδι και κρασί παραγωγή της μονής. Επισκεφθήκαμε το  λαογραφικό μουσείο και τα κελάρια του κρασιού, το ηγουμενείο και το οστεοφυλάκειο. Και όταν ήρθε η ώρα της αναχώρησης επιβιβαστήκαμε στα λεωφορεία για επιστροφή, όλοι μας ενδόμυχα σύμφωνοι, ότι θα θέλαμε να ξαναζήσουμε αυτή την ευλογία!

__________________________________________________________________________

Στην εποχή μας αναγνωρίζουμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλό να ζουν με ευημερία  και ασφάλεια . Συχνά ωστόσο λέγεται ότι οι δυσκολίες και οι στερήσεις μπορούν να παίζουν θετικό ρόλο  στη ζωή μας . Συζητήστε με τους γονείς σας ή άλλους μεγαλύτερους και γράψτε τα επιχειρήματα σας.

Στις παλιές εποχές τα παιδιά στερήθηκαν αρκετά πράγματα και  είχαν πολλές καθημερινές δυσκολίες . Έτσι  αυτά τους έκαναν να εκτιμάνε  και να σέβονται το κάθε πράγμα . Όπως ένας πολύ κοντινός μου άνθρωπος όταν ήταν μικρός αναγκαζόταν να δουλεύει στα χωράφια , στα ζώα και συγχρόνως να πηγαίνει και σχολείο . Αυτός λοιπόν όταν μεγάλωσε  έφτιαξε με πάρα πολύ κόπο την δική του επιχείρηση . Ακόμα και τώρα που έχει μεγαλώσει συνεχίζει να δουλεύει σκληρά.  Τέλος σέβεται  και εκτιμά κάθε πράγμα όση αξία κι αν έχει. Συμφωνώ ότι οι δυσκολίες και οι στερήσεις μπορούν να παίζουν θετικό ρόλο . Αρχικά πιστεύω ότι οι δυσκολίες στη ζωή, σου μαθαίνουν να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα με επιμονή και υπομονή . Ακόμη σου μαθαίνουν να στηρίζεσαι στα πόδια σου  . Επίσης πιστεύω ότι σε κάνουν να έχεις πάθος για την ζωή  σου και κάποιες φορές σε προσγειώνουν όταν πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα . Αλλά κάποιες φορές σου δίνουν αυτοπεποίθηση, όταν της έχεις πλέον ξεπεράσει, γιατί σου μαθαίνουν ότι έχεις κι άλλες δυνάμεις .Επιπρόσθετα οι στερήσεις σου μαθαίνουν να εκτιμάς όσα έχεις. Προσωπικά, πιστεύω πως οι δυσκολίες βοηθούν τον άνθρωπο να ωριμάσει και τον προετοιμάζουν για πιο δύσκολες καταστάσεις  στις οποίες  ίσως βρεθεί . Επίσης , όταν κάποιος έχει ζήσει πολλές δυσκολίες, τα μικροπροβλήματα τις καθημερινής ζωής φαντάζουν μηδαμινά στα μάτια του.

Κονταράκη  Ιωσηφίνα,  Κοκκίνου Ειρήνη, Κατσιγαράκη Κατερίνα.

.

_________________________________________________________________________

ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙ ΕΝΑΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ?????????                                  

   Είναι αδύνατον να μπεις στην θέση μου, στη θέση ενός  πρόσφυγα, πόσο μάλλον να μου δείξεις ότι καταλαβαίνεις τι περνάω και να με κάνεις να νιώσω λίγο καλύτερα. Αναγκάστηκα να αποχωριστώ την πατρίδα μου για να αναζητήσω μια καλύτερη τύχη, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, αλλά προπάντων για να επιβιώσω.

Φτάνοντας σε μια ξένη χώρα ένιωσα μειονεκτικά γιατί είχα να αντιμετωπίσω το άγνωστο. Δυσκολεύτηκα και δυσκολεύομαι ακόμη να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις μιας διαφορετικής νοοτροπίας και έτσι προσπαθώ να μιμηθώ έναν ξένο τρόπο ζωής που δεν μου ταιριάζει. Φτιάχνω λοιπόν μια ψεύτικη εικόνα που δεν πείθει όμως τους γύρω μου, αντιθέτως τους προκαλεί υποψίες για το ποιόν μου. Νιώθω ότι οι ελευθερίες μου υπονομεύονται γιατί δυστυχώς δεν μπορώ να εκφράσω αυτά που πιστεύω ....φοβάμαι ότι δεν θα αρέσουν στην χώρα που με φιλοξενεί. Νιώθω ανασφαλής, φοβισμένος και καμιά φορά νιώθω και μια τεράστια απειλή. Νοσταλγώ την πατρίδα μου και απογοητεύομαι με τον εαυτό μου για όσα αναγκάστηκα να εγκαταλείψω. Δεν θα ήθελα ποτέ να χάσω ή να ξεχάσω την εθνική μου ταυτότητα. Συχνά έχω πέσει θύμα εκμετάλλευσης διαφόρων επιτήδειων, που όχι μόνο μου προσφέρουν απαράδεκτες συνθήκες εργασίας αλλά εξίσου απαράδεκτες χρηματικές αμοιβές. Έχω πάψει πια να είμαι άτομο με ενδιαφέροντα ιδέες και ιδανικά και έχω μετατραπεί σε ένα άβουλο πλάσμα χωρίς δικαιώματα αλλά ταυτόχρονα με πολλές υποχρεώσεις. Όλα αυτά πολλές φορές με αναγκάζουν να οδηγηθώ σε παράνομους διεξόδους. Κάποιοι πιστεύουν ότι εγώ ο πρόσφυγας φταίω για τα ναρκωτικά, την ανεργία για την μείωση των αποδοχών τους, έτσι και εγώ καταλήγω στο να νιώθω ότι δεν έχω λόγω ύπαρξης.

Τέλος θα ήθελα εγώ ο ανώνυμος πρόσφυγας, να σας ευχηθώ να μην βρεθείτε ποτέ στην θέση μου! Να μην νιώσετε ποτέ πως κάπου εδώ ήρθε το τέλος!

________________________________________________________________________

H συνέντευξη αυτή πάρθηκε από τον Γιάννη Χασάν-Μουντεράκη και τη γυναίκα του Λατίφα Λαζαράκη  από το Χαμεντιέ (κρητικό χωριό της Συρίας).

1)      Πόσα χρήματα πληρώσατε για να μπείτε στη βάρκα;

Στην βάρκα πληρώσαμε 1.000 ευρώ το άτομο. Από ‘μενα δεν πήραν χρήματα αυτοί που μας έδωσαν τη βάρκα γιατί με έβαλαν να την οδηγήσω καθώς στο χωρίο μου είχα δικό μου  καΐκι και ήξερα από αυτά.

2)      Πόσα άτομα ήσασταν;

Εμείς πιστεύαμε ότι θα ήμασταν μόνο εγώ και η οικογένεια μου, με την οικογένεια της αδερφής της γυναίκας μου άρα 9 άτομα. Τελικά βρεθήκαμε 40 άτομα πάνω στη βάρκα…

3)      Φοβηθήκατε;

Παρότι ήξερα από θάλασσα, φοβήθηκα πάρα πολύ, γιατί μην ξεχνάς υπήρχαν και παιδιά μαζί μας…! Και ήμασταν και πάρα πολλά άτομα για τέτοια βάρκα.

4)      Πώς αντιδράσατε όταν φτάσατε στη Σάμο;

Ανακούφιση που φτάσαμε καλά, αλλά και μεγάλη απόγνωση που δεν ξέραμε πως θα συνεχίσουμε!

5)      Πώς έδειχναν οι άνθρωποι εκεί;

Όπως ξέρεις κι από τους συγγενείς σου στη Σάμο, οι άνθρωποι μας βοήθησαν να πάμε στο κέντρο καταγραφής, μας έδωσαν ρούχα και κουβέρτες, φανερά κουρασμένοι όμως κι αυτοί. Σκέψου ότι καθημερινά βγαίνουν εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες άτομα σε αυτά τα νησιά.

6)      Μείνατε για πολλές μέρες ;

Στη Σάμο χρειάστηκα να μείνουμε 6 ήμερες μέχρι εώς ότου να καταγραφθούμε και να μπούμε στο πλοίο. Σχετικά πολύ γρήγορα-εξαιτίας που μιλάω ελληνικά-και μπορούσα να βοηθήσω λίγο την διαδικασία με τους αστυνομικούς και τον υπόλοιπο κόσμο και να καταγραφθούμε σχετικά γρήγορα.

7)      Πού μείνατε αυτές τις 6 ημέρες και ποιος ο προορισμός σας μετά από εκεί;

είχαμε  κάποια χρήματα μαζί μας και δεν θέλαμε τα παιδιά μας να κοιμηθούν το δρόμο. Βρήκαμε ένα ξενοδοχείο που μας ζήτησε 20 ευρώ το άτομο και μείναμε εκεί. Μπήκαμε στο πλοίο του Πειραιά, και από εκεί ήρθαμε στα Χανιά. Εγώ ζούσα εδώ πριν από 17 χρόνια.

8)      Και τώρα;

Ψάχνουμε για σπίτι όμως ο κόσμος δεν μας δέχεται λόγω των τελευταίων γεγονότων. Ευτυχώς είναι κάτι ανίψια μας εδώ και μας φιλοξένησαν, κάναμε κάποια μεροκάματα εδώ κι εκεί και περιμένουμε την ημερομηνία για να πάμε στην Αθήνα και να ζητήσουμε πολιτικό άσυλο, έτσι ώστε να μπορούμε να μπορούμε και νόμιμα ,πια, να ζούμε και να εργαστούμε!

Την ίδια ώρα που συζητούσαμε αυτά, τα παιδιά των 2 οικογενειών έπαιζαν και οι 2 γυναίκες συζητούσαν με λέξεις ξεχασμένες από χρόνια όπως: αμπλά= αδερφή μου, αμπλάκος= αδερφός μου, παρασήρα= σκούπα, πατανία= κουβέρτα.

                                                                                Αναστασία  Κυριακοπούλου     Α’2

ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Θρησκευτικά Β' Γυμνασίου:

Ø